Fyrsta farsímasímtalið og hvernig það var stríðsyfirlýsing
Martin Cooper, uppfinningamaður fyrsta færanlega farsímans. Ljósmynd: Sandy Huffaker / The New York Times / Redux
1973: Þegar keppnin um símtækið varð að opinberu gríni og Motorola stimplaði sig inn.
Lestrartími: 5 mínútur
Þriðja apríl 1973 steig maður út á Sixth Avenue í New York með tæki sem líktist meira múrsteini en samskiptatæki. Hann hringdi fyrsta símtalið með þrjáðlausum farsíma og skrifaði sig um leið inn í tæknisöguna. Þetta var ekki próf. Þetta var yfirlýsing. Martin Cooper hjá Motorola hringdi beint í stærsta keppinaut sinn Joel Engel hjá Bell Labs og tilkynnti:
„I’m calling you on a cell phone, but a real cell phone, a personal, handheld, portable cell phone.“
Símtal sem hljómaði eins og bylting
Mynd frá Martin Cooper þegar hann hringdi það sem almennt er viðurkennt sem fyrsta farsímasímtal sögunnar á götum New York árið 1973.
Síminn sem Cooper notaði vó rúmlega kíló, entist í aðeins 30 mínútur eftir 10 tíma hleðslu og þótti engu að síður byltingarkenndur. Til samanburðar vegur iPhone 16 Pro Max um 227 grömm og flestir snjallsímar í dag eru á bilinu 160–230 grömm. Léttasti nútímasíminn á markaðnum árið 2025, Vivo S20 Pro, vegur einungis 75 grömm Þetta var fyrsta hringingin úr handhægum farsíma sem ekki var bundinn við bíl eða undirstöðustöð og fór yfir þráðlaust almenningsnet.
En þetta var líka taktísk hreyfing. Bell Labs hafði verið langt á undan með eigin rannsóknir, en Motorola tók sviðið með því að hringja og gera það fyrir framan almenning og fjölmiðla. Þetta var kappleikur. Og Cooper vildi að allir vissu hver hefði byrjað.
Smáríkið í Chicago gegn risaheiminum
„They were the biggest company in the world, and we were a little company in Chicago,“ rifjaði Cooper síðar upp. Það tók samt áratug að koma fyrstu neytendavörunni á markað. Motorola DynaTAC 8000X sem kostaði 3.900 dali, eða yfir milljón krónur í dagvirði.
Framtíðin fær farsímanúmer
Cooper hefur ítrekað sagt að hann hafi alltaf vitað að farsíminn yrði hluti af hversdagslífi allra.
„We used to tell the story then that someday when you’re born you would be assigned a phone number. If you didn’t answer the phone, you would die.”
Það hljómar í dag eins og háðsádeila, en þá var það nánast vísindaskáldskapur og samt nákvæm lýsing á stafræna samtímanum.
Tilgangur tækninnar
Varaforseti Motorola, John F. Mitchell, sýnir hversu auðvelt er að nota nýjasta tæki fyrirtækisins DynaTAC færanlega útvarpssímakerfið í New York, 3. apríl 1973.
Martin Cooper er ekki bara tæknimaður hann er hugsandi maður sem hefur ítrekað talað um siðferðilegt hlutverk tækninnar:
„Too many engineers are wrapped up in what they call technology... they forget that the whole purpose of technology is to make peoples’ lives better.”
Það er þess vegna sem símtalið á Sixth Avenue er ekki bara punktur á tímabili – heldur upphafspunktur nýs tímabils í mannlegum tengslum.
Martin Cooper vildi að símtæknin væri fyrir fólk, ekki elítu. Hann vildi að þú og ég ekki bara ríkir menn í limósínum gætum hringt heim. Og í dag hálfri öld síðar gengur næstum allt okkar líf í gegnum þá hugmynd.
Frá því að þrýsta á plasttakka á múrsteini á Sixth Avenue, yfir í Apple Watch sem hleður niður hjartslætti í nánast gegnum heyrnartæki. Það er ekki bara tækni það er saga mannkynsins í beinni útsendingu.
